ΧΛΩΡΙΟ ΠΙΣΙΝΑΣ
Σταθεροποιημένο και μη Σταθεροποιημένο χλώριο (Οργανικό και Ανόργανο χλώριο)
Ακόμη και για τους έμπειρους ιδιοκτήτες πισίνας, η διάκριση μεταξύ του σταθεροποιημένου χλωρίου και του μη σταθεροποιημένου δεν είναι και τόσο ξεκάθαρη. Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με το χλώριο που χρησιμοποιούμε για την απολύμανση του νερού της πισίνας, αυτή η έννοια θα πρέπει να είναι απόλυτα κατανοητή.
Ακόμα και εάν ξέρετε ήδη τη βασική διαφορά τους, είναι καλό να γνωρίζετε μερικές ακόμη λεπτομέρειες που καθορίζουν και την σωστή τους χρήση στην πισίνα σας.
Ελάτε λοιπόν να ορίσουμε τις δύο κατηγορίες χλωρίου, να τις γνωρίσουμε καλύτερα και να δούμε τι ς διαφορές τους, που θα μας βοηθήσουν να επιλέξουμε ποια από τις δύο θα χρησιμοποιήσουμε στη πισίνα μας.
Σταθεροποιητής χλωρίου ή κυανουρικό οξύ
Είναι η χημική ένωση που με την παρουσία της στο νερό της πισίνας, έχει την ικανότητα να περιορίζει την απώλεια του χλωρίου από τις υπεριώδεις ακτίνες. Χωρίς την παρουσία της το χλώριο χάνεται γρήγορα από την επίδραση τους.
Με βάση τον ορισμό του τι είναι ο σταθεροποιητής μπορούμε τώρα να ξεχωρίσουμε την κάθε κατηγορία του χλωρίου έτσι :
ΧΛΩΡΙΟ ΠΙΣΙΝΑΣ – ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΧΛΩΡΙΟ
Είναι εκείνες οι ενώσεις του χλωρίου που περιέχουν σταθεροποιητή, δηλαδή κυανουρικό οξύ.
Όπως είδαμε και πιο πάνω, βασικό πλεονέκτημα των ενώσεων χλωρίου που περιέχουν σταθεροποιητή είναι η δραστική μείωση της απώλειας του λόγω της επίδρασης των υπεριωδών ακτινών του ήλιου. Με αυτό τον τρόπο ενισχύεται η παρουσία του στο νερό και έχουμε οικονομία με την μείωση της απώλειας του.
Δυστυχώς, τα θετικά σχεδόν πάντοτε συνοδεύονται από αρνητικά.
Με τη συνεχή χρήση σταθεροποιημένων ενώσεων χλωρίου στη πισίνα, αυξάνουμε την παρουσία του σταθεροποιητού. Η αύξηση των επιπέδων του προκαλεί την μείωση της αποτελεσματικότητας του χλωρίου και για το λόγο αυτό θα πρέπει να τον διατηρήσουμε σε χαμηλά επίπεδα.
Δυστυχώς ο μόνος τρόπος μείωσης της υπερβολικής παρουσίας του είναι η ανανέωση τμήματος του νερού της πισίνας, με φρέσκο νερό.
Ενώσεις σταθεροποιημένου χλωρίου ή οργανικού χλωρίου είναι :
Οργανικές ενώσεις χλωρίου οι οποίες συνδυάζονται με κυανουρικό οξύ (σταθεροποιητής) όπως το διχλωροισοκυανουρικό –κόκκοι περιεκτικότητας 55% σε χλώριο – και το τριχλωροιισοκυανουρικό οξύ – ταμπλέτες και σκόνη χλωρίου περιεκτικότητας 90% σε χλώριο.
ΧΛΩΡΙΟ ΠΙΣΙΝΑΣ – ΜΗ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΧΛΩΡΙΟ
Είναι οι ενώσεις χλωρίου που δεν περιέχουν σταθεροποιητή.
Η δε απουσία του από το νερό της πισίνας, καθιστά εύκολη και γρήγορη την απώλεια του χλωρίου εξ αιτίας της επίδρασης των υπεριωδών ακτινών του ήλιου.
Ειδικότερα αυτές οι ενώσεις είναι ενώσεις χλωρίου, χωρίς κυανουρικό οξύ, που διαλύονται πιο γρήγορα στο νερό, αλλά η παρουσία του χάνεται ποιο γρήγορα. Αυτό σημαίνει ποιο συχνή τροφοδότηση χλωρίου και κατά ένα τρόπο περισσότερο δαπανηρή τη διαδικασία απολύμανσης του νερού.
Όμως εάν το μη σταθεροποιημένο χλώριο χάνεται ποιο γρήγορα, γιατί τότε το χρησιμοποιούμε στη πισίνα;.
Μια καλή περίπτωση χρήσης του μη σταθεροποιημένου χλωρίου είναι οι εσωτερικές πισίνες.
Ακόμη θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε για επεξεργασίες σοκ χλωρίωσης, χωρίς να αυξήσουμε την παρουσία του σταθεροποιητού στο νερό.
Προφανώς η χρήση μη σταθεροποιημένης ένωσης χλωρίου, απαιτεί τον συχνότερο έλεγχο του νερού.
Οι μη σταθεροποιημένες μορφές ή οι ανόργανες μορφές χλωρίου είναι:
To υποχλωριώδες ασβέστιο, το υποχλωριώδες νάτριο, το υποχλωριώδες λίθιο και το αέριο χλώριο.
ΧΛΩΡΙΟ ΠΙΣΙΝΑΣ – ΤΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΣΑΣ ;
Σε αυτό το σημείο θα προτιμήσουμε να σας αφήσουμε μόνους για να πάρετε την κατάλληλη απόφαση. Καθώς δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απόφαση.
Όλα εξαρτώνται από την ποιότητα της φροντίδας που δίνεται στη χημική επεξεργασία του νερού της πισίνας σας.
Εάν μπορείτε να ελέγχετε συχνά την παρουσία του χλωρίου, ή εάν διαθέτετε ένα αυτόματο σύστημα ελέγχου και ρύθμισης της παρουσίας του, η επιλογή του υγρού ανόργανου χλωρίου είναι μια καλή και οικονομική απόφαση.
Στη περίπτωση χρήσης του υγρού χλωρίου χωρίς αυτόματο σύστημα, μπορείτε να κάνετε μια μικρή τροφοδότηση σταθεροποιητή, διατηρώντας τον στα επίπεδα των 30ppm που θα σας βοηθήσει σημαντικά.
Η χρήση των σταθεροποιημένων μορφών χλωρίου είναι κατάλληλη για όσους δεν έχουν πολύ χρόνο να διαθέσουν στη φροντίδα της πισίνας τους, αλλά χρειάζεται προσοχή στην παρουσία του σταθεροποιητού και ίσως να χρειαστεί ετήσια αλλαγή του νερού για να αποφευχθεί μεγάλη συγκέντρωση του.
