ΠΙΣΙΝΑ ΜΕ ΑΛΑΤΙ
ΠΙΣΙΝΑ ΜΕ ΑΛΑΤΙ
Με δεδομένη την αυξανόμενη δημοτικότητα των συστημάτων που βασίζονται στην ηλεκτρόλυση της άλμης στο νερό της πισίνας, είναι σκόπιμο να μοιραστούμε μερικές πολύτιμες πληροφορίες για ιδιοκτήτες και υποψήφιους ιδιοκτήτες πισίνας, ακόμη και για επαγγελματίες συντηρητές που αφορούν την πισίνα με αλάτι.
Είναι συχνό φαινόμενο, ιδίως στο χώρο εκπαιδευτικών κέντρων κολύμβησης και όχι μόνο, να υπάρχει η τάση μετατροπής της απολύμανσης του νερού της πισίνας, από χλώριο σε αλάτι. Η τάση αυτή οφείλεται στον ανταγωνισμό και στην επικρατούσα άποψη, την στιγμή που οι δυνητικοί πελάτες ή φίλοι (γονείς κυρίως) ρωτούν εάν η πισίνα χλωριώνεται ή είναι μια πισίνα με αλάτι.
ΠΙΣΙΝΑ ΜΕ ΑΛΑΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΙΣΙΝΑ ΜΕ ΧΛΩΡΙΟ !
Φαίνεται αρκετός κόσμος να πιστεύει ότι στη πισίνα με αλάτι δεν υπάρχει χλώριο στο νερό, μια άποψη που αν και ευρέως διαδεδομένη είναι λανθασμένη.
Πισίνα με αλάτι σημαίνει, σύστημα άλμης στην πισίνα, σημαίνει χλώριο στο νερό!
Τα συστήματα αυτά είναι στην πραγματικότητα γεννήτριες χλωρίου μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται ηλεκτρόλυση. Δεν θα σας κουράσουμε με την περιγραφή του τρόπου λειτουργίας των συστημάτων αυτών, αλλά θα τονίσουμε ότι η απολύμανση του νερού και σε αυτή την περίπτωση γίνεται με την ίδια δραστική ουσία (το χλώριο), το οποίο παράγεται και δρα όπως όταν το χρησιμοποιήσουμε σε οποιαδήποτε άλλη μορφή του.
Στην συνέχεια υπάρχει και η αντίληψη ότι στη πισίνα με αλάτι το χλώριο που παράγεται από το αλάτι είναι ένα πιο φυσικό χλώριο, και άρα πιο υγιεινό για το δέρμα των κολυμβητών. Το αλμυρό νερό σίγουρα έχει καλύτερη γεύση από το νερό με χρήση παραδοσιακών τρόπων χλωρίωσης, και σίγουρα μερικοί άνθρωποι πιθανόν να αισθανθούν λιγότερο τον ερεθισμό και την ξηρότητα στο δέρμα τους μετά την κολύμβηση. Ωστόσο αυτό φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικό. Μερικοί αγαπούν το αλμυρό νερό και άλλοι το μισούν. Όμως εδώ μιλάμε για το χλώριο και η αλήθεια είναι ότι οι επιδράσεις του είναι ίδιες με όποιο τρόπο και αν αυτό παράγεται. Οι επιβλαβείς χλωραμίνες θα δημιουργηθούν εάν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες όπως και στην παραδοσιακή χλωρίωση.
ΠΙΣΙΝΑ ΜΕ ΑΛΑΤΙ
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ
Ένα φανερό πλεονέκτημα είναι ότι πέραν του αρχικού, και όχι αμελητέου, κόστους απόκτησης, εγκατάστασης της γεννήτριας άλμης και της αρχικής ποσότητας αλατιού, το σύστημα μπορεί να είναι πολύ οικονομικό στη λειτουργία του.
Η τροφοδότηση αλατιού δεν χρειάζεται να γίνεται κάθε εβδομάδα ενώ η οικονομική επιβάρυνση από την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας είναι ελάχιστη.
Ένα άλλο πλεονέκτημα των συστημάτων αυτών είναι η σταθερότητα παραγωγής,
καθώς σε αντίθεση με τη χειροκίνητη τροφοδότηση υγρού χλωρίου ή ταμπλετών, οι γεννήτριες άλατος παράγουν σταθερά την ίδια ποσότητα χλωρίου. Πλεονέκτημα ωστόσο που μπορεί να γίνει δίκοπο μαχαίρι, στις περιπτώσεις που απαιτείται περισσότερο χλώριο για να αντιμετωπιστούν μεγαλύτερα φορτία ρύπων. Επίσης ένα σίγουρο όφελος είναι το ευχάριστο συναίσθημα με την κολύμβηση σε ένα τέτοιο νερό, καθώς σε μια πισίνα με αλάτι, δεν υπάρχει η ιδιαίτερη γεύση των παραδοσιακών χημικών, όχι γιατί δεν υπάρχει χλώριο, αλλά γιατί η γεύση του αλατιού εξουδετερώνει τη γεύση όλων των άλλων στο νερό. Και σε αυτή την περίπτωση η εντύπωση είναι αυτή που κυριαρχεί.
Τέλος μπορούμε να πούμε ότι στη πισίνα με αλάτι, ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι η απαλλαγή συχνής μεταφοράς των συσκευασιών παραδοσιακών προϊόντων χλωρίου και η διαχείριση τους, με τις ανεπιθύμητες μυρωδιές που προκαλούν.
Στα μειονεκτήματα θα πρέπει να αναφέρουμε το αρχικό κόστος προμήθειας και εγκατάστασης ενός συστήματος γεννήτριας άλμης καθώς και την ανάγκη καθαρισμού του ειδικού ηλεκτροδίου. Σίγουρα στον τομέα κόστους λειτουργίας, θα πρέπει να αναφέρουμε και το κόστος αντικατάστασης του ηλεκτροδίου μετά από 3-4 χρόνια.
Ένα άλλο μειονέκτημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ιδιοκτήτες συστημάτων άλμης σε μια πισίνα με αλάτι, είναι η διάβρωση που προκαλείται στην εγκατάσταση και στο περιβάλλον της πισίνας. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα δεν προκαλείται τόσο από το αλάτι όσο από τη διαδικασία της ηλεκτρόλυσης (η οποία βέβαια ενισχύεται και από την παρουσία του αλατιού). Το πρόβλημα αυτό αφορά και τις παραδοσιακές πισίνες, αλλά σε μικρότερο βαθμό.
Μια ακόμη πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη δημιουργία επικαθήσεων αλάτων σε σχέση με τις πισίνες χωρίς συστήματα άλμης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Είναι δύσκολο να κρίνουμε θετικά ή αρνητικά τη χρήση των συστημάτων άλμης στην πισίνα. Ενώ το κόστος λειτουργίας εάν το αποτιμήσουμε για διάστημα μεγαλύτερης χρονικής περιόδου των 3-5 ετών, είναι περίπου το ίδιο σε σχέση με το αντίστοιχο κόστος των παραδοσιακών προϊόντων χλωρίου.
Εκείνο που θα πρέπει να εκτιμήσει κανείς, πριν αποφασίσει, είναι η προσωπική άποψη για τη αίσθηση που θέλει στην πισίνα του και η απαραίτητη φροντίδα που θα συνοδεύσει την όποια επιλογή του.
Μην ξεχνάμε ότι, ο καλά ενημερωμένος δεν είναι ποτέ απογοητευμένος!
